Er is maar een plek waar je iets op kunt lossen: in jezelf.
Dat betekent niet dat je overal verschijnt als een onthecht, stoïcijns en onaantastbaar licht.
Dat is de vergissing die bijna iedereen een keer maakt op zijn spirituele pad.
Alles glijdt weg, alles verdwijnt in de put van liefde en jij blijft stralend over. Dat is niet de essentie. De essentie van jouw vorm is dat het geraakt wordt, en dat het dat raken laat zien.
Het mooie is, dat je als mens doorlopend een andere bloem bent. Soms ben je een distel, soms een roos, soms een lelie. Altijd anders.
In hoe jij je uit, ziet de wereld hoe subjectiviteit in jou tot vorm komt; hoe de wereld zich in jou afspeelt. Als je geraakt bent, kun je zeggen: ‘goh, dit doet me pijn’. Niet in een verwijt, niet omdat de ander anders moet doen. Maar je laat je geraaktheid zien.
Dit treffende citaat is van Ted Wilson (http://www.venwoude.nl/overvenwoude_tedwilson.htm).